# แม้จะหนี ใครใคร ให้ไกลมาก
เบื่อลมปาก ลีลา มาเยาะหยัน
เบื่อคนโน้น รำคาญคนนี้ ทุกวี่วัน
คนใกล้กัน จุกจิกใจ ไปไกลดี
# คงสงบ
ลงบ้าง เมื่อห่างที่
ไกลพวกนี้ จิตทุกข์ จะสุขขี
กลับฟุ้ง ติดตามใจ ทุกนาที
จิตเรามี ตามตน ไม่พ้นกาล
#ให้สงบ
ในจิต ใช่คิดจาก
ใช่กายพราก หลีกหลบ ไม่คบสาน
ควรฝึก"รู้" ดูทันคิด จิตชำนาญ
รู้ตัว “มาร” ในจิตใจ ใช่ไกลคน...@
****
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น