บ่น เป็นการพูดตำหนิในสิ่งที่ผู้พูดไม่ถูกใจ
ด้วยจิตมี"โทสะ" ซึ่งบ่นมาก ก็มีโทสะมาก
บ่นไม่มากนักก็มีโทสะปนอยู่ไม่มาก ตามส่วน สังเกตได้จาก"น้ำเสียง" ที่ออกพูดออกมา
ทำให้คนใกล้ชิดหรือผู้รับฟัง มีโทสะ (อาการไม่ชอบ) ไปด้วย
บอก เป็นการพูดที่ชี้แนะ แนะนำ
หรือให้ความคิดเห็นด้วยความปรารถนาดีกับผู้รับฟังนั้น
ด้วยจิตที่มีเมตตา สังเกตได้จาก น้ำเสียง ท่าทาง
คนฟังรู้สึกอบอุ่นและยอมรับการแก้ไข
ด้วยจิตที่ดีตอบ
ปุถุชน
และกัลญาณชน มักจะพูดชนิด "บ่น" เสียมากกว่า "บอก"
อริยะชน จะพูดด้วยการ "บอก" ไม่ใช่ "บ่น"
ด้วยเหตุนี้ ก่อนจะพูดใด ๆ ให้รู้เท่าทันจิตที่คอยสังขาร ถ้ารู้เร็วไว (สติที่ฝึกไว้ดี) จะช่วย
ให้เราปรับอาการบอก ได้ มากกว่า บ่น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น