ข้อคิดสะกิดใจ. ...ชอบเที่ยว ...เอาความสุขใส่กระเป๋ามาฝากด้วย
************
คนชอบไปท่องเที่ยวบ่อยๆ ไปชื่นชมสถานที่ สารพัดที่ขอให้ได้เห็น รู้ ดู ชม ตามที่ไป
จะเพลิดเพลิน เคลิบเคลิ้ม บ้างก็ร่าเริงบันเทิงใจ
ลืมสิ่งจริงในปกติไปได้ชั่วกาลหนึ่ง ๆ เท่านั้น
ถ้าภาษาพระเขาเรียกว่า สมถะ ทำนองเอาหินทับหญ้า ลืมไปก่อน ชั่วคราวเพราะจิตไปจดจ่ออยู่กับสิ่งใหม่ ๆ
สัตบุรุษที่เราเคารพนับถือเคยสอยในทำนองนี้ว่า...
"ไหนล่ะความสุขน่ะ? เก็บใส่กล่องมาฝากให้ดูหน่อยซิ"
"แล้วตอนนี้น่ะความสุขที่ว่า ที่ไปเที่ยวมาน่ะ เหลืออยู่สักเท่าไรล่ะ ?
???
สรุปว่า "ความสุข" ไม่ได้มีตัวตน" ไม่สามารถเก็บรักษาเอาไว้ได้เลย
เป็นแค่ "ความรู้สึก". พอใจ ชื่นใจ ชอบใจ แล้วก็กลายเป็น "ความจำ" เรียกว่า "สัญญา". หนึ่งในขันธ์ห้า
ที่เป็นเหตุแห่งทุกข์นั่นเอง
"ความรู้สึกสุข" ที่ว่านั้น ก็เกิดขึ้น. อยู่ชั่วคราว แล้วก็ดับไป. เสมอๆ
เหลือไว้แต่ "ความทรงจำ" แล้วก็เสพ อาการจำ ไว้ใน. "อุปทาน" รอวันที่ผลักออกมาเป็น "ตัญหา"
ออยากๆๆๆ แล้วก็ทำได้ "สมใจ". ตรงกับ ทรงจำเก่าๆ ก็. สุขๆๆๆ. แต่ถ้าไม่สมใจ ก็ทุกข์ ๆๆๆๆ
ืนี่แหละคือ "วัฏฏะ". ของการเกิด "ภพ ชาติ" ในจิต ของ เรา
ก็จะวนๆๆๆ ไม่รู้จบสิ้น นรก. สวรรค์ ก็สลับๆ หาที่สุดมิไ้ด้
ผู้มีปัญญา เชื่อตามคำสอนพระพุทธเจ้า. ต้องลดการ "เสพ" ทั้งปวง จนให้ความรู้สึกใดๆเกิดแล้ว อยู่ที่ ใจเฉยๆ
หรือ อุเบกขา ในที่สุด
ไม่หลง " ยึดความทรงจำเก่าๆมาเสพต่อๆ"
ขอเพียง "รู้ทัน". ทรงจำนั้น ๆ ทุกขณะจิต. ก็จะลด "ตัณหา" ได้
ภายในจิตใจ ก็จะสงบ ร่มเย็น มีความสุขทั้ง ๆที่อยู่ในท่ามกลางความวุ่นวายของโลกๆ
*****meesatidee
